Akita เป็นสุนัขอาคิตะอินุที่ปรากฏใน DuckTales รีบูต เขาเป็นนักวิทยาศาสตร์และแพทย์ ด้าน วิทยาการหุ่นยนต์ที่โหดเหี้ยม กระหายอำนาจ และเลือดเย็น อีกทั้งยังเป็นอดีตที่ปรึกษาของGyro Gearloose ดร.อาคิตะแสดงให้เห็นว่าเป็นนักวิทยาศาสตร์จอมบงการที่ต้องการครอบครอง Tokyolk ในระหว่างการพัฒนา BOYD ที่ออกแบบมาเพื่อปกป้องเมือง อย่างไรก็ตาม กลายเป็นว่าอาคิตะเป็นเพียงต้นเหตุให้เขาทำลายเมืองด้วยแผนการที่น่าสงสัยของเขา
Akita บทบาทในซีรีส์
ในขณะที่เห็น BOYD อยู่ในใจตั้งแต่เริ่มต้น ดร. อากิตะไม่ปรากฏตัวจนกระทั่งฉากของ Tokyolk ที่เขาเห็นเป็นครั้งแรกโดยเฝ้าดูHuey , Gyro , BOYDและGizmoduckมาถึงห้องทดลองของเขาด้วยความรู้สึกสงสัยเกี่ยวกับสิ่งที่เขาเห็นอย่างน่าสงสัยซึ่งเขาสอดแนม BOYD ซึ่งเขาเรียกเขาว่า “2-BO” ได้รับการต้อนรับให้กลับมาทำลายล้างเมื่อเห็นหนังสือพิมพ์พาดหัวข่าวว่าเขาและ Gyro ถูกตำหนิว่าเป็นต้นเหตุของ BOYD ทำลายเมืองใหญ่ของญี่ปุ่น ต่อมาเขาสอดแนมฮิวอี้ที่ขี่ BOYD
ในเที่ยวบินในขณะที่เขาวางแผนที่จะพาเขากลับไปเพื่อตั้งโปรแกรมให้ทำลาย ขณะที่เขาออกจากห้องทดลองของเขา โดยพบว่าเขาไม่ได้จับตัวเขามายี่สิบปีแล้ว ขณะพูดถึงชื่อเสียงที่ไม่ดีของ BOYD ไจโรแสดงแท็บเล็ตให้เขาดูซึ่งเผยให้เห็นภาพย้อนหลังของอากิตะและไจโรประดิษฐ์ให้บอยด์เป็นหุ่นยนต์ป้องกันของโตเกียวล์คจนกระทั่งเขาสูญเสียการควบคุมและโจมตีเมืองจนกว่าสารวัตรเทะสึกะจะหยุดเขา ขณะที่แก๊งไล่ตามเขา อากิตะก็เผชิญหน้ากับบอยด์
ขณะที่ Gizmoduck พยายามหยุด BOYD ดร. Akita ก็ลุกขึ้นและเปิดเผยธรรมชาติที่แท้จริงของเขาที่มีต่อ Gyro และเพื่อนๆ ในขณะที่เขาบอกให้ BOYD ฆ่า Tezuka ฮิวอี้พยายามจัดการกับชื่อเสียงที่ไม่ดีของเขา โดยแสดงให้ไจโรและเทะสึกะเห็นเกี่ยวกับภาพที่มีความสัมพันธ์ระหว่างเขากับอาคิตะระหว่างที่เขาร่วมมือกับเขาสร้าง BOYD เช่นเดียวกับที่เขาตั้งโปรแกรมให้เขาเป็นหุ่นยนต์ทำลายล้างเพื่อปกป้อง Tokyolk
เพียงเพื่อก่อความหายนะทั่วเมือง จากนั้น Gyro เผชิญหน้ากับ Dr. Akita ที่ทรยศเขาโดยบังคับให้ BOYD ทำลายล้างในแผนการทำลายเมือง เมื่อเผชิญหน้ากับเขาบนเวที Akita บอก Gyro ว่าเขาจะไม่ประดิษฐ์อะไรร่วมกับเขา เหมือนกับที่Lil Bulbต่อยเขาและผลักเขาออกจากแท่น เช่นเดียวกับที่สารวัตร Tezuka จับกุมเขาในข้อหาก่ออาชญากรรม
สนับสนุนโดย : คาสิโนออนไลน์เว็บตรง
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *