Governor Ratcliffe ผู้ว่าราชการ จอห์น แร ตคลิฟฟ์ เป็นตัวร้ายหลักของภาพยนตร์แอนิเมชั่นเรื่องPocahontasของ ดิสนีย์ในปี 1995 เป็นชายรูปร่างสูงและอ้วน มีผมยาวสีดำมัดรวบเป็นหางเปียสั้น 2 ข้าง ติดริบบิ้นสีแดง คิ้วหนาสีดำ และเปลือกตาสีลาเวนเดอร์ที่โดดเด่น เขามักจะเห็นเขาในเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีกุหลาบที่มีขอบคอวีคัตยาวภายใต้เสื้อโค้ทสีม่วงแดงที่มีปก
และปลายแขนสีลาเวนเดอร์ ซับในสีดำที่หน้าอกและรอบเอว และหมวกโคโลเนียลสีม่วงแดงที่มี ขนนกสีน้ำเงินบนแถบคาดสีดำพร้อมเหรียญเทอร์ควอยซ์คล้องรอบคอเพื่อให้ดูหรูหรา นอกจากนี้เขายังสวมกางเกงยาวถึงเข่าสีม่วงแดง ถุงเท้าสูงลูกวัวสีลาเวนเดอร์ รองเท้าโคโลเนียลสีดำ และเสื้อคลุมสีแดง ในจินตนาการของเขาที่ King’s ball เขาสวมเครื่องแบบสีเหลืองทองพร้อมเหรียญตราสีแดง
Governor Ratcliffe บุคลิกภาพ
เช่นเดียวกับตัวร้ายในดิสนีย์ส่วนใหญ่ แรตคลิฟฟ์นั้นกระหายอำนาจมาก ขี้โอ่ และโลภอย่างไม่น่าเชื่อ เห็นได้จากการที่เขาอยากได้ทองอย่างไม่รู้จักพอ ซึ่งจะทำให้เขากลายเป็นคนมั่งคั่ง เขายังเป็นพวกเกลียดชาวต่างชาติ โหดเหี้ยม โหดร้าย ใจร้าย ดูถูก ชักใย และเหยียดเชื้อชาติอย่างไม่น่าเชื่อ แม้ว่าเขาจะแสดงออกถึงความมั่นใจอย่างมากและให้ความรู้สึกว่าค่อนข้างไร้สาระ แต่ถึงแม้แรตคลิฟฟ์จะมีอัตตา
แต่ในความเป็นจริงแล้ว แรตคลิฟฟ์ก็ดูเหมือนจะมองตัวเองค่อนข้างมืดมนโดยยอมรับด้วยน้ำเสียงเศร้าว่าเขาไม่เคยเป็นผู้ชายที่โด่งดังมาก่อน นอกเหนือไปจากข้อเท็จจริงที่ว่าเพื่อนร่วมรุ่นของเขาที่คิงเจมส์’ ศาลพิจารณาว่าเขาเป็น “นักไต่เขาทางสังคมที่น่าสมเพช” ซึ่งดูเหมือนว่าจะตั้งใจทำให้เขามีนิสัยเห็นอกเห็นใจอย่างอ่อนโยน แม้ว่าเขาจะมีลักษณะชั่วร้ายก็ตาม ภารกิจของเขาในการตั้งรกรากในทวีปอเมริกาคือโอกาสสุดท้ายของเขาที่จะสร้างชื่อให้กับตัวเอง
การขาดความภาคภูมิใจในตนเองของ Ratcliffe นั้นตรงกันข้ามกับความเห็นแก่ตัวของตัวร้ายดิสนีย์ส่วนใหญ่ เช่นแกสตันทำให้เขาค่อนข้างมีเอกลักษณ์ แม้ว่าเขาจะยอมรับว่าตัวเองไม่ได้รับความนิยม แต่แรตคลิฟฟ์ก็ดูมีเสน่ห์และจัดการให้กองทหารเคารพนับถือได้จนถึงจุดไคลแมกซ์ของภาพยนตร์เรื่องนี้ เรื่องนี้ดำเนินต่อไปในภาพยนตร์เรื่องที่สอง ดังที่แสดงให้เห็นเมื่อแรตคลิฟฟ์จัดการกับคิงเจมส์หลายครั้ง และในขณะที่เขากำลังจะออกเรือพร้อมกับกองเรือของเขา
บทความโดย : แทงบอลออนไลน์
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *