Noi



Noi น้อยเป็นตัวประกอบในภาพยนตร์แอนิเมชั่นปี 2021ของดิสนีย์เรื่องRaya and the Last Dragon เธอเป็นเด็กวัยหัดเดินที่รวดเร็วและชาญฉลาดจากTalon Land ของKumandra หลังจากสูญ เสียครอบครัวของเธอให้กับ Druun สาวน้อยกำพร้าได้รับการอุปการะโดยกลุ่ม Ongi จอมซน เพื่อความอยู่รอด เธอและพรรคพวกกลายเป็นนักต้มตุ๋น และใช้รูปลักษณ์ที่น่ารักของพวกเขาเพื่อสร้างความปั่นป่วนให้กับผู้คนในทาลอน

Noi น้อยเป็นตัวประกอบในภาพยนตร์แอนิเมชั่นปี 2021ของดิสนีย์เรื่องRaya and the Last Dragon เธอเป็นเด็กวัยหัดเดินที่รวดเร็วและชาญ

Liv Amara

Noi บุคลิกภาพ

แม้จะอายุน้อย แต่สาวน้อยก็ฉลาดมากและใช้รูปลักษณ์ที่น่ารักของเธอให้เป็นประโยชน์เมื่อหลอกล่อผู้คน แม้ว่านอยจะซุกซนแต่นอยก็มีจิตใจที่ดี น้อยเต็มใจที่จะร่วมเดินทางไปกับ Raya และ Sisu ในภารกิจเพื่อฟื้นฟู Dragon Gem แม้จะมีอันตรายที่แฝงตัวอยู่ทั่ว Kumandra น้อยกล้าหาญมากเพราะเธอไม่เกรงกลัวซีซูเมื่อเธอแสดงร่างมังกรของเธอ โดยที่เด็กวัยหัดเดินแสดงความชื่นชมและความรักที่มีต่อมังกรน้ำแทน น้อยยังเต็มใจที่จะ เผชิญหน้า กับดรูนแม้ต้องทนรับโศกนาฏกรรมจากพวกเขา ขณะที่เธอช่วยเพื่อนๆ ต่อสู้กับดรูนเมื่อพวกมันรุกรานฝาง

ขณะที่เรยาออกอุบายให้เพื่อนของเธอตามหาชิ้นส่วนของอัญมณีมังกรที่ถ้ำของดังไฮ ทั้งกลุ่มชะงักเมื่อเห็นน้อยร้องไห้ ทำให้ตุ๊กตุ๊กเชื่อว่านี่อาจเป็นกับดัก เมื่อมีการเปิดเผยว่าองกิส ทั้งสาม ถูกเปิดเผยว่าเป็นนักต้มตุ๋น โนอิติดตามโอกิในขณะที่รายาไล่ตามเธอและองกิสทั้งสามข้ามท่าเรือของทาลอน หลังจากการไล่ล่าอย่างยากลำบาก ตุ๊กตุ๊กสามารถสกัดกั้นเธอและองกิสได้ หลังจากรายาถามน้อยว่าครอบครัวของเธออยู่ที่ไหน เธอและอ๋องทั้งสามก็เตรียมตัวออกเดินทาง แทนที่จะจากไป รายากลับวางแผนให้น้อยและอ๋องทั้งสามแอบลอบโจมตีดังไห่และปล้นสะดมจากเขา

เมื่อมาถึงตำหนักของดังไห่ น้อยและอ๋องทั้งสามแสดงต่อหน้ากลุ่มองครักษ์กรงเล็บนอกถ้ำ ขณะที่รายาวางแผนที่จะเผชิญหน้ากับแดงไห่เพียงเพื่อตามหาชัยแทน เป็นที่รู้กันว่าDang Huหัวหน้าที่ชั่วร้ายที่สุดเท่าที่ Talon เคยเห็นมามีชิ้นส่วน หลังจากหลบหนีจาก Dang Hu และรับชิ้นส่วนอัญมณีจากเธอแล้ว น้อยและองครักษ์ทั้งสามก็ปรากฏตัวขึ้นที่ Shrimporium ขณะที่เธอจัดการกับ Sisu

บทความโดย :  แทงบอล

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *