Tadashi Hamada ทาดาชิและฮิโระกำพร้าตั้งแต่อายุยังน้อย ทั้งสองได้รับการเลี้ยงดูจากป้าแคสผู้ทำงานหนักในคาเฟ่แมวนำโชคเป็นเวลา 10 ปีจากเหตุการณ์ในภาพยนตร์เรื่องนี้ ทาดาชิเป็นนักศึกษาดาวเด่นที่สถาบันเทคโนโลยีซานฟรานโซเกียว ที่ซึ่งเขาได้เรียนร่วมกับเพื่อนสนิทของเขา วาซาบิโกโกโทมาโกฮันนี่เลมอนและเฟร็ด ภายใต้การดูแลของอาจารย์โรเบิร์ต คัลลาแกน ที่ปรึกษาของ เขา ภายใต้การแนะนำของ Callaghan และด้วยเงินทุนของ San Fransokyo Tech ทาดาชิพยายามสร้างเทคโนโลยีที่มีประโยชน์ซึ่งสามารถเปลี่ยนแปลงโลกให้ดีขึ้นได้ในที่สุดเขาก็คว้าโอกาสด้วยการสร้างเบย์แม็กซ์
Tadashi Hamada บุคลิกภาพ
Tadashi เป็นคนใจดี ให้กำลังใจ และทำงานหนักอย่างไม่น่าเชื่อ ถือเป็นตัวอย่างที่ดีของพี่ชาย หลานชาย และนักเรียนที่ดี คอยอยู่เคียงข้างเสมอเมื่อมีคนต้องการเขา เขามีอารมณ์ขันที่กระตือรือร้นและสามารถโง่เขลาและตื่นเต้นได้ทาดาชิเป็นคนขยันขันแข็งและมีพรสวรรค์ทางสติปัญญา เขาไม่เชื่อใน “ทางตัน” และให้ความสำคัญกับการทำงานหนักเพื่อบรรลุเป้าหมาย นอกจากนี้เขายังมีความเข้าใจอย่างมากเกี่ยวกับสุขภาพและการแพทย์ เขาเคยเป็นคนมองโลกในแง่ดี เขาประสบความสำเร็จในการสร้างสมดุลให้กับอาชีพที่กำลังเติบโตนี้ในด้านเทคโนโลยีที่ทันสมัย และให้การสนับสนุนทางศีลธรรมและอารมณ์แก่น้องชายของเขา ในขณะเดียวกันก็รักษาทัศนคติที่ดีและรอยยิ้มที่มีความสุข นอกจากนี้เขายังดูเหมือนจะเป็นนักกีฬาและเป็นที่ทราบกันว่าเขาได้สอนคาราเต้ให้กับฮิโระ คำกล่าวของ Baymax ที่ว่า Tadashi อยู่ใน ‘สุขภาพที่ดีเยี่ยม’ ยังบ่งบอกว่าเขามีร่างกายที่แข็งแรง
ในฐานะที่เป็นผู้ชายเพียงคนเดียวในชีวิตของฮิโระ เขาแบกรับภาระความรับผิดชอบตั้งแต่ยังเด็ก โดยรู้ว่าเขาต้องเป็นแบบอย่างที่ดี การดูแลฮิโระเคียงข้างป้าแคสทำให้ทาดาชิอ่อนโยนและเข้าอกเข้าใจ แม้ว่าในฐานะพี่ใหญ่ เขาก็ยังหยาบกระด้างได้ในบางครั้ง นอกจากนี้เขายังไม่ได้ดุว่าฮิโระหรืออารมณ์เสียกับเขา โกรธที่ฮิโระไม่เต็มใจที่จะลองทำอะไรในชีวิตของเขา แสดงให้เห็นด้านที่น่าผิดหวังเล็กน้อยกับบุคลิกของเขาที่ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน เขาสนับสนุนให้ฮิโระทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้และสนับสนุนเขาในความพยายามของเขา นอกจากนี้เขายังเป็นคนลับๆ ล่อๆ โดยสัญญากับฮิโระว่าจะพาเขาไปดูการต่อสู้กับบอท แต่ความจริงแล้วพาเขาไปที่มหาวิทยาลัย โดยอ้างว่าเขาจำเป็นต้อง “คว้าบางอย่าง”
บทความโดย : แทงบอล
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *