Shorty ชอร์ตี้เป็นตัวประกอบในภาพยนตร์อนิเมชั่นของดิสนีย์เรื่อง Tangled ใน ปี2010 เขาเป็นสมาชิกที่เก่าแก่ที่สุดและอาจบ้าคลั่งที่สุดของPub Thugs ปรากฏตัวครั้งแรกโดยไม่มีบทพูดในเพลง I’ve Got a Dream หลังจากจบเพลง เขาเห็น Mother Gothel ที่กำลังสอดแนมราพันเซลกับพวกอันธพาล เขาเริ่มจีบเธอจนกระทั่งเธอเอามีดจ่อที่จมูกของเขา
และต้องการรู้ว่าอุโมงค์ลับที่ราพันเซลและฟลินน์หลบหนีไปทางไหน ต่อมาเขาและอันธพาลคนอื่นๆ แหกคุกให้ฟลินน์ หลังจากประตูปิดลง เขาเปิดหน้าต่างบานหนึ่งและถามยามว่า รหัสผ่านคืออะไร และจะไม่เปิดประตูจนกว่าจะได้รับรหัสผ่านที่ถูกต้อง คนสุดท้ายที่เห็นชอร์ตี้ถูกโคมลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าในระหว่างการเฉลิมฉลองของอาณาจักรเพื่อระลึกถึงการกลับมาของราพันเซล
Shorty บุคลิกภาพ
เห็นได้ชัดว่าชอร์ตี้เมาทุกขณะ เฉื่อยชา ยุ่งเหยิง และบ้าพลังชอร์ตี้เป็นศูนย์รวมของแบบแผนของ คนแก่โง่ เขาเป็นคนที่คาดเดาไม่ได้ทั้งทางวาจาและการกระทำของเขา ในขณะที่บางครั้งเขาพบว่ามีการสนทนาเต็มรูปแบบกับวัตถุที่ไม่มีชีวิตหรืออาบน้ำนม แม้จะมีนิสัยใจคอ แต่ชอร์ตี้เป็นมิตรและอบอุ่น นอกจากนี้ เขาไม่ได้ถูกลืมโดยสิ้นเชิง ในตอน One Angry Princess ชอร์ตี้ถูกขังอยู่ในร้านขายขนมพร้อมกับแพะลูกเป็ดขี้เหร่ชื่อมิลตัน เมื่อมิลตันเริ่มสร้างความเสียหายให้กับร้านค้า ชอร์ตี้รับรู้ถึงปัญหา
แต่ก็เหนื่อยเกินไปและท้ายที่สุดก็ไม่แยแสที่จะทำอะไรกับมัน ต่อมาในตอนเดียวกัน คำให้การของเขาที่ช่วยอัตติลาจากการถูกเนรเทศหลังจากที่ฝ่ายหลังถูกกล่าวหาอย่างไม่ถูกต้องว่าเป็นคนป่าเถื่อน ใน ความท้าทายของผู้กล้า ชอร์ตี้พยายามหลอกยูจีนให้ซื้อตั๋วเกินราคาสำหรับอีเวนต์ที่มีชื่อตอนของตอนนี้ โดยแสดงให้เห็นด้านที่เจ้าเล่ห์
ชอร์ตี้ไม่ได้เป็นสมาชิกหน่วยของการผจญภัยนอกโคโรนา ของราพันเซลโดยเจตนา แต่เขาแอบเข้าไปในที่เก็บอาหารของกองคาราวานก่อนออกเดินทางจนกระทั่งแคสแซนดราพบเขาบนถนนสู่วาร์ดารอสเขา ยูจีน และแลนซ์ถูกแอนโธนี่พังพอนจับตัวไปต่อหน้าบารอน
ชอร์ตี้รู้จากแลนซ์ว่าก่อนหน้านี้ยูจีนเคยหมั้นหมายกับสตาเลียน ลูกสาวของบารอน ทั้ง ชอร์ตี้ และ Lance ถูกขู่ฆ่าเพื่อบังคับให้ Eugene แต่งงานกับ Stalyan และถูกคุมขัง ต่อจากนั้น เมื่อสหายของพวกเขาต่อสู้กับคนของบารอนในงานแต่งงาน ชอร์ตี้บังเอิญชนบารอนในขณะที่เขากำลังจะปล่อยแมงมุมไคใส่ยูจีน ทำให้บารอนถูกกัดแทน
บทความโดย : แทงบอลออนไลน์
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *